នៅលើកំពូលភ្នំព្រះរាជទ្រព្យ ស្រុកឧដុង្គ ខែត្រ កណ្ដាល
អ្នកអង្គម្ចាស់ក្សត្រី នរោត្ដម = សុខានារី
ធ្វើការនៅក្រសួងពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ភ្នំពេញ
រៀបរៀង
អ្នកអង្គម្ចាស់ក្សត្រី នរោត្ដម = សុខានារី
ធ្វើការនៅក្រសួងពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ភ្នំពេញ
រៀបរៀង
ប្រទេសកម្ពុជាយើងទាំងមូល គេតែងធ្វើព្រះវិហារបែរមុខឆ្ពោះទៅទិសខាងកើតទាំងអស់ ពុំដែលមាននរណាមួយធ្វើវត្ត ធ្វើព្រះវិហារបែរមុខទៅទិសដទៃឯទៀតឡើយ ។ សេចក្ដីនិយមប្រកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់អំពីបូរាណមកនេះ ព្រោះគេយល់ឃើញថា ព្រះពុទ្ធអង្គកាលនៅវេលាដែលទ្រង់បានត្រាស់សម្មាសម្ពោធិញ្ញាណ ទ្រង់គង់បែរព្រះភ័ក្រ្តឆ្ពោះទៅទិសខាងកើត ។
ប៉ុន្តែអ្នកទាំងឡាយបានសង្កេតឃើញទេ ? នៅក្នុងប្រទេសខ្មែរយើងទាំងមូល មានតែព្រះវិហារមួយទេដែលគេធ្វើបែរមុខឆ្ពោះទៅទិសខាងជើង ដែលអ្នកស្រុកយើងធ្លាប់និយមធ្វើយ៉ាងនេះសោះ ។ ព្រះវិហារនោះ ឈ្មោះថា << អដ្ឋារស >> សាងនៅលើកំពូលភ្នំព្រះរាជទ្រព្យក្នុងស្រុកឧដុង្គ ខែត្រ កណ្ដាល ។ សេចក្ដីចំឡែកប្លែកអស្ចារ្យនេះហើយ ដែលនាំឲ្យខ្ញុំកើតអំពល់រវល់នៅពុំសុខដើរស៊ើបសួរអ្នកដែលខ្ញុំ ស្គាល់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលធ្លាប់ស្គាល់ថាជាអ្នកចេះដឹងខាងទំនៀមទម្លាប់របស់ខ្មែរយើង អំពីបុរាណ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានដឹងដូចបំណង ។
អ្នកព្រឹទ្ធាចារ្យដែលបាននិទានរឿងនេះប្រាប់ខ្ញុំ គឺជាព្រះរាជវង្សានុវង្សមួយព្រះអង្គទ្រង់ជរាណាស់ទៅហើយ កាលពីដើមទ្រង់គង់នៅភ្នំពេញដែរ តែក្នុងរវាងប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ ទ្រង់ស្ដេចទៅគង់នៅឧដុង្គ ។ កាលពីដើមទ្រង់ធ្លាប់ស្គាល់តែសេចក្ដីរុងរឿង សេពគប់តែនឹងចំណោមធំគាល់បំរើព្រះករុណាជាអម្ចាស់ជីវិតលើត្បូង ព្រះបាទសម្ដេចព្រះស៊ីសុវត្តិយ៉ាងជិតដឹតញិកញាប់ ហើយធ្លាប់ស្ដេចទៅមករាប់អាននឹងមន្រ្តីំៗ រដ្ឋមន្រ្តីឯទៀតជាច្រើន ។ ហេតុដែលខ្ញុំមិនចេញព្រះនាមនេះ ដោយទ្រង់ពុំយល់ព្រមផង ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យតែសេចក្ដីស្ងប់ស្ងាត់ពុំឲ្យមានអ្នកណាទៅរុកគួន រំខានដល់ទ្រង់ឡើយ ។ សេចក្ដីដែលមានតទៅនេះ គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ :
កាលនៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៣ គឺនៅក្នុងសម័យអង្គរ ព្រះចៅប្រទេសចិនទ្រង់បានចាត់បេសកជនជាច្រើនក្រុមឲ្យដើរមើល ស៊ើបសួរក្នុងប្រទេសនានា តើបណ្ដាជនមានអារ្យធម៌របៀបណាខ្លះ ។ បើអារ្យធម៌ប្រទេសណាថ្កុំថ្កើងរុងរឿងនោះ ត្រូវលួចកត់យកមកប្រតិបត្តិផ្សាយក្នុងប្រទេសចិន ឬប្រទេសចិននឹងសុំចងសម្ពន្ធមិត្តនឹងប្រទេសនោះ ។ បើប្រទេសណាហើយប្រកបដោយនូវអារ្យធម៌ដ៏ឱនអាប់ ប្រទេសចិននឹងគិតទំនុកបំរុង ឬមួយយកធ្វើជាប្រទេសចំណុះ ។
កាលនោះក្រុមបេសកជនចិន បានចូលមកមើលស៊ើបសួរក្នុងប្រទេសខ្មែរយើងសព្វគ្រប់ហើយ ក៏ត្រឡប់ទៅទូលព្រះចៅក្រុងចិនវិញថា
<< ប្រទេសខ្មែរជាប្រទេសថ្កុំថ្កើងរុងរឿងមានឥទ្ធានុភាព តែឥឡូវនេះចុះអាប់ឱនជាងកាលពីមុនបន្តិចហើយ, អ្នកស្រុកនៅដើរជើងទទេ, បរិភោគអាហារនឹងដៃ, ក្បាលទទេ, ពុំសូវឃើញមានប្រើប្រាស់អ្វីឲ្យបានងាយស្រួលទេ, ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានទេ ប្រទេសខ្មែរមុខជានឹងជួបប្រសព្វនឹងសេចក្ដីថ្កុំថ្កើងឡើងវិញលើស ដើមជាអស្ចារ្យ >> ។ ព្រោះថាពួកបេសកជនទាំងនោះបានមកឃើញទីមួយកន្លែង ដែលក្បួនចិនសែថា ទីកន្លែងនោះអាចនឹងឲ្យផលល្អផ្សេងៗដល់ប្រទេស ។ ទីកន្លែងនុះ គឺភ្នំព្រះរាជទ្រព្យយើងសព្វថ្ងៃ ដែលនៅក្នុងស្រុកឧដុង្គ ។ ពួកបេសកជនបានមើលឃើញភ្នំនេះមានរាងដូចជាសត្វមករ គឺតួខ្លួនសត្វមករនៅត្រង់ចេតិយត្រៃត្រឹង្ស, ក្បាលនឹងពុកមាត់មករនៅត្រង់ចេតិយទន្ទឹម, រីឯកន្ទុយមករនៅត្រង់ព្រះពុទ្ធរូបចូលនិព្វាន ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ នៅលើកំពូលភ្នំថែមទាំងមានរូងមួយធំជ្រៅស្រឡូងចុះទៅក្រោមផង ។ ពួកចិនយល់ឃើញថា មិនយូរប៉ុន្មានសត្វមករនឹងកំរើកចេញមកតាមរូងនេះ ហើយតាមក្បួនចិនសែថា បើប្រទេសឯណា ឬទីឯណាមានសត្វមករផុះឡើងប្រទេសនោះទីនោះ នឹងមានរិទ្ធិអំណាចថ្កុំថ្កើងរុងរឿងអស្ចារ្ស ពុំមានប្រទេសឯណាអាចនឹងតស៊ូបានឡើយ ។ ដូច្នេះ ដើម្បីជាសេចក្ដីសុខដល់ប្រទេសចិនទៅអនាគត មន្រ្តីចិនទាំងឡាយទូលស្ដេចចិនសូមឲ្យលើកទ័ពមកវាយយកប្រទេសខ្មែរ ធ្វើជាចំណុះឲ្យហើយ ។ ស្ដេចចិនទ្រង់ព្រះតំរិះថា ធ្វើយ៉ាងនេះឃើញដូចជារំលោភលើប្រទេសខ្មែរពេកណាស់, ម្យ៉ាងទៀតប្រទេសខ្មែរនៅខ្លាំងពូកែថ្កុំថ្កើងនៅឡើយ ប្រទេសចិនពុំអាចនឹងវាយយកបានដោយងាយទេ បើទោះបីជាប្រទេសខ្មែរគង់តែច្បាំងចាញ់ប្រទេសចិនក៏ពិតមែនហើយ ប៉ុន្តែប្រទេសចិនមុខជាលំបាកវេទនាខ្លួនអស់ពលយោធា មានទុក្ខវេទនាដល់បណ្ដាជនមិនខានឡើយ ។ ដូច្នេះស្ដេចក្រុងចិនទ្រង់ព្រះតំរេះរកកលឧបាយផ្សេងៗទៅវិញ ។
ដំបូងឡើយ, ដើម្បីនឹងបន្សាបកុំឲ្យប្រទេសខ្មែរបានលូតលាស់តទៅទៀត, ពួកចិនគិតសន្ធប់រូងភ្នំនោះឲ្យជិត កុំឲ្យសត្វមករចេញមករួច ។ បើយកដុំថ្មសន្ធប់រូងនោះ ខ្លាចក្រែងថ្ងៃក្រោយមកខ្មែរយល់គំនិតនឹងគាស់ចេញវិញបាន ។ បើដូច្នេះ ពួកចិនស៊ើបទៅឃើញថាប្រទេសខ្មែរកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាមុតមាំណាស់ នៅទីឋានណាដែលមានព្រះពុទ្ធរូប, មានព្រះវិហារ ខ្មែរពុំហ៊ានទៅរំលាងរំលើងទីនោះទេ ។ ដោយហេតុនេះហើយបានជាស្ដេចក្រុងចិន ឲ្យមន្រ្តីចិនមកសុំធ្វើព្រះ វិហារនៅលើកំពូលភ្នំ ។
ដំបូង, ពួកចិនចាប់កសាងព្រះពុទ្ធរូបមុនគេ រួចតមក ទើបបានធ្វើព្រះ វិហារនឹងសីមាតាមទម្លាប់ទំនៀមអ្នកស្រុក ព្រមទាំងតាមក្បួនហោរាសាស្រ្តចិនផង ហេតុនេះហើយបានជា ព្រះវិហារនោះបែរមុខឆ្ពោះទៅទិសខាងជើង គឺឆ្ពោះទៅរកប្រទេសចិន ។ នាមព្រះវិហារ យើងពុំដឹងជាពួកចិនឲ្យឈ្មោះដូម្ដេចទេ តែជនជាតិខ្មែរ ដោយឃើញព្រះពុទ្ធរូបធំអស្ចារ្យមានកំពស់ ១៨ ហត្ថ ក៏នាំគ្នាហៅថា << ព្រះវិហារ អដ្ឋារស >> ។ តមកស្ដេចក្រុងចិនឲ្យមន្រ្តីចិននាំប្រស្នា៣ ខមកថ្វាយព្រះរាជាប្រទេសខ្មែរដោះស្រាយ បើដោះស្រាយប្រស្នាទាំង៣នេះពុំបាន នោះប្រទេសខ្មែរត្រូវទៅចំណុះប្រទេសចិន ត្រូវយកសួយសារអាករទៅថ្វាយស្ដេចក្រុងចិនរាល់ឆ្នាំ ។ ឯប្រស្នារបស់ស្ដេចក្រុងចិនទាំង៣នោះ ដូចមានតទៅនេះ ។
ដំបូង, មន្រ្តីចិនម្នាក់ដែលជាអ្នកនាំប្រស្នាពីស្ដេចក្រុងចិន មកថ្វាយស្ដេចខ្មែរឲ្យដោះស្រាយនោះ ក្រោកឈរឡើងចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះរាជានូវអស់មន្រ្តីខ្មែរទាំងឡាយ ហើយធ្វើអាការដូចតទៅនេះ ។
ប្រស្នាទី១ មន្រ្តីចិនចំកោងខ្នង លាដៃទាំងពីរ ធ្វើរបៀបដូចឱបរបស់អ្វីយ៉ាងធំ ។
ប្រស្នាទី២ មន្រ្តីចិនក្ដាប់ដៃម្ខាង លើកឡើងកំពស់មុខ ។
ប្រស្នាទី៣ មន្រ្តីចិនបោះដៃម្ខាងត្រង់ទៅមុខ ហើយលាម្រាមដៃទាំង៥ក្រញ៉ាង ។
ហើយថ្វាយកាលកំណត់ស្ដេចខ្មែរថា៧ថ្ងៃ នឹងត្រឡប់មកគាល់សុំព្រះរាជទានសេចក្ដីដោះស្រាយ ។
(មានត)
ប្រភព http://www.budinst.gov.kh/?q=node/294
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น