អាចារ្យ ញ. សឿង ក្រុមជំនុំព្រះត្រៃបិដក នៅពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ
ដកស្រង់អំពីសក្កបញ្ហាសូត្រ សុត្តន្តបិដក ទីឃនិកាយ មហាវគ្គ ភាគ ១៧
មករៀបរៀងជាពាក្យកាព្យ
ព្រហ្មគីតិ
ដកស្រង់អំពីសក្កបញ្ហាសូត្រ សុត្តន្តបិដក ទីឃនិកាយ មហាវគ្គ ភាគ ១៧
មករៀបរៀងជាពាក្យកាព្យ
ព្រហ្មគីតិ
កាលដែលព្រះជិនស្រី ទើបត្រាស់ថ្មីហើយចមភព សម្រន់សម្រាកឈប់ គង់ក្រោមម្លប់អជបាល - និគ្រោធដ៏ត្រឈៃ នៅក្នុងព្រៃគួរត្រអាល ទីនោះចាត់តាមកាល ហៅសប្ដាហៈទីប្រាំ។ ទ្រង់សោយរសវិមុត្តិ វិសេសផុតចាកកងកម្ម កិលេសដ៏សាំញាំ ដែលដេកត្រាំក្នុងហឫទ័យ ។ គឺរសព្រះនិព្វាន ដ៏ជាឋានឥតទុក្ខភ័យ ហៅសុខសែនប្រពៃ ទៀបគល់ជ្រៃនោះឯងណា ។ គ្រានោះទេវបុត្រ បរិសុទ្ធមាននាមថា << បញ្ចសិខគន្ធព្វា >> ឋិតនៅនាតាវត្តឹង្ស ។ ជាអ្នកស្ទាត់ក្នុងល្បែង ត្លុកកំប្លែងដ៏រឹងប៉ឹង ពួកទេពទទួលដឹង ស្គាល់ថាជាអ្នកចំណាន ។ ចំណាប់ក្នុងសួគ៌ា គ្មានអ្នកណាប្រៀបធៀបបាន ខាងការលេងកំសាន្ត លំហែប្រាណសព្វៗកាល ។ គន្ធ័ព្វទេពនោះឯង ចិត្តចំបែងកាមបណ្ដាល គឺចង់លេងក្រសាល ត្រេកត្រអាលនឹងធិតា ។ នៃតិម្ពរុរាជ មានអំណាចដ៏ក្លៀវក្លា ឈ្មោះនាងសុរិយា វច្ឆសាប្រសើរសាយ ១។ តែនាងមិនរវល់ មិនព្រមយល់ប្រគល់កាយ ធ្វើឫកហាក់នឿយណាយ ព្រោះឆោមឆាយនាងជាប់ចិត្ត ។ ស្រឡាញ់ប្រុសដទៃ ឆើតប្រពៃគួរស្នេហ៍ស្និទ្ធ មាននាមជាកំរិត << សិខណ្ឌិទេវបុត្រ >> ។ ជាកូនមាតលិ សារថិបរិសុទ្ធ នៅឋានប្រសើរផុត គឺត្រៃត្រឹង្សសឹងប្រពៃ ។ ទុកជាបញ្ចសិខៈ គន្ធព្វរិះគិតលៃ រកកលផ្សេងដទៃ ដ៏ប្រពៃមកចែចង់ ។ នាងនៅតែមិនដោយ មិនព្រមឲ្យប៉ះដល់អង្គ មិនងាកភក្រ្តតម្រង់ ចំពោះត្រង់តិចតួចសោះ ។ ទើបត្លុកទេពគន្ធ័ព្វ កាន់ពិណគាប់ដោយចិត្តស្មោះ គគាតចូលចំពោះ កាន់សំណាក់នៃបរម ។ តិម្ពរុរាជបិតា លើកហត្ថាឡើងប្រណម្យ រឹតខ្សែពិណឲ្យសម នឹងសំឡេងរបស់ខ្លួន ។ ហើយតាំងផ្ដើមចម្រៀង ដេញពិណច្រៀងឡើងក្រអួន សម្របប្រកបជួន ចែចង់នួនកនិដ្ឋា ។ ទាក់ទងដោយព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌សុទ្ធព្រះសង្ឃថ្លា ចម្រុះលាយកាមា ដោយវាចាថាដូច្នេះ ។
ពាក្យប្រាំបួន
ហៃសូរ្យាវច្ឆសាធីតារម្យ !
រៀមសូមឱនលំទោនកាយថ្វាយបង្គំ ដល់ឧត្ដមបិតាធំនៃកញ្ញា ។ ឆោមនឹមនួនស្ងួនមាសឆ្អិនធុំក្លិនសាយ នាងមានកាយផ្សាយពន្លឺភ្លឺផ្លេកថ្លា ភក្រ្តផូរផង់រង់មូលក្លំសមនាសា ទាំងមុខាហាញញឹមស្រស់ប្រិមប្រិយ ។ សក់ខ្មៅយង់ទ្រង់ជ្រៀងជ្រេវិលវេររួញ អង្កាញ់ជ្រួញអង្កួញខ្វង់ខ្ញង់ពីសីបើកល្យាណបានមកបងត្រកងបី រួមបេតីសិរីឋិតចិត្តឥតអាក់ ។ ដូចដើរផ្លូវត្រូវកំដៅសុបសៅខ្លួន ស្រេកទឹកធួនជួនប្រទះស្រះត្រជាក់ ត្រេកអរក្ដាត់បាត់បារម្ភក្រំថ្នាំងថ្នាក់ អាស្រ័យដាក់សំណាក់ស្រួលឥតអួលអន់ ។ ឬដូចជាញាយធម៌លែងញ័រញាប់១ ជាទីគាប់ជាប់ហឫទ័យនៃអរហន្ត បើបងបានឋានរួមរ័កស្ម័គ្រនឹងតន់ នឹងបានស្រន់អន់សម្រេកស្រេកក្នុងប្រាណ ។ បងក្រហល់ទល់ក្រហាយកាយចំប្រប់ ស្ទើរសន្លប់ថប់ឧរាណាកល្យាណ សូមនាងស្ទួយជួយជីវិតគិតឲ្យបាន ចូរក្នុងប្រាណក្សាន្តទុក្ខតឹងរឹងអនេក ។ រៀមសូមអែបនែបនៅនិត្យជិតថនា នៃកញ្ញាថ្លាវរលក្ខណ៍ភក្រ្តល្អឯក សូមក្រមុំកុំខេរខឹងប្រឹងក្រកែក សូមរំលែកចែកដាក់ទានមានផលា ។ បងងោងងប់ទប់មិនបានប្រាណក្ដួលក្ដៅ ព្រោះតែភ្លៅពៅនាងល្អសភ្លឺថ្លា ដូចដំរីក្ដីចុះប្រេងរែងខ្លោចផ្សា ដោយតណ្ហាក្លាក្នុងចិត្តឥតគិតស្លាប់ ។ ចិត្តរៀមងប់ស៊ប់លើស្ងួននួនស្នេហ៍ស្និទ្ធ រឹងប្រកិតរឹតប្រកាន់ម៉ាន់ចំណាប់ ដកមិនរួចកួចយ៉ាងស្អិតចិត្តក្រឡាប់ ហាក់ដូចផ្កាប់ស្លាប់វាហីណាស្រីពៅ ។ ដូចជាត្រីឆីសន្ទូចខូចទាំងប្រាណ ដោះមិនបានច្រានមិនភ្លាត់ជាប់មាត់ជ្រៅ ដួងចិត្តបងប៉ងជួបជួននួនឆោមឆ្លៅ ច្រានមិនទៅនៅមិនស្ងៀមរៀមទុក្ខា ។ នែឆោមឆាយកាយសសូលបណ្ដូលចេក ចូរក្រឡេកត្រេកត្រកងឱបបងរ៉ា ការឱបរឹតពិតជាបងប៉ងប្រាថ្នា សូមជីវ៉ាកុំថាម្ដេចហើយគេចចេញ ។ កាមនៃបងចងចិន្ដាឥតក្លាក្លំ តែស្ដនក្បំសមស្រទន់ទ្រលន់ពេញ បែរជាច្រើនកើនចំណែកបែកចំណេញ នាំជន្លេញពេញជន្លឲ្យវរចិត្ត ។ ដូចជាទានមានតិចតួចស្ដួចស្ដើងទេ ប៉ុន្តែគេរេគំនិតគិតសុចរិត ឲ្យដល់លោកគោកកិលេសវិសេសសិទ្ធិ ផលនោះពិតរឹតចំណេញពេញទូលាយ ។ ឱខ្លឹមខ្លួននួនពិសីស្រីចំឡែក រូបល្អឯកប្លែកសង្ហាថ្លាឆើតឆាយ បុណ្យក្រាស់ក្រែលដែលបងធ្វើលើឋានអាយ គឺចែកចាយថ្វាយដល់ព្រះឈ្នះតណ្ហា ។ បុណ្យនោះនៃគៃជំនួយជួយឲ្យបាន ជួបកល្យាណត្រាណជំនិតជិតកាយា កុំឲ្យល្អៀងឃ្លៀងចំណង់បង់អាសា បំណាច់ហាថាស្រឡាញ់បាញ់តម្រង់ ។ ព្រះវិជិតឫទ្ធិវិសុទ្ធផុតថ្លឹងថ្លែង ទ្រង់ប្រឹងប្រែងស្វែងនិព្វានឋានផូរផង់ មិនគិតម៉ាយណាយលំបាកយ៉ាកដល់អង្គ ព្រះទ័យត្រង់ផ្ចង់ចំពោះនោះយ៉ាងណា ។ រីខ្លួនបងប៉ងបណ្ដូលហើយចូលមក ប្រឹងស្វែងរកពន្លកស្ងួននួនបុប្ផា សូមឲ្យបានប្រាណនែបនិត្យជិតធីតា ត្រេកតណ្ហាសេយ្យាខាងយ៉ាងនោះឯង ។ បើទ្រមមព្រមមូលមិត្រស្និទ្ធស្នេហ៍ស្នង សមបំណងបងប្រាថ្នាណាចិញ្ចែង រៀមអរពេកត្រេកត្រអាលអស់កាលវែង ផុតចំបែងរែងជាសុខស្រណុកក្រៃ ។ ដូចព្រះពុទ្ធផុតកិលេសវិសេសសាល ទ្រង់ត្រអាលក្រសាលធ្យាននឹងញាណញេយ្យ ឥតមានទុក្ខរុកប្រជ្រៀតបៀតព្រះទ័យ លែងមានភ័យជ័យជំនះឈ្នះឥតសល់ ។ ប្រសិនណាជាកោសិយ សិរីឫទ្ធិ ១ឲ្យពរពិតគិតសម្រាំងតាំងដំកល់ បើកឲ្យបងប៉ងនឹមនួនស្ងួននិម្មល បងលែងទល់អំពល់ចិត្តគិតទុក្ខា ។ ហៃកល្យាណមានរូបឆោមលោមពណ៌ឆើត រាងរៅស្ទើតកើតជាស្រីរស្មីថ្លា រៀមសូមឱនលំទោនកាយថ្វាយវន្ទា ដល់បិតាប៉ាអនុជត្រលុចលន់ ។ ដែលឧបមាដូចរុក្ខាមានផ្កាស ក្រអូបល្អដ៏គាប់ចិត្តឥតគិតគន់ ពួកអ្នកផងប៉ងតម្រេក ត្រេកពេកពន់ ណាល្វតល្វន់សម្ផស្សទន់ទ្រលន់អើយ
ភុជង្គ័លីលា
កាលបើគន្ធ័ព្វឆើតឆាយ ច្រៀងដោយលែបខាយ យ៉ាងនេះចប់ហើយ ។ សូរ្យាធីតា ត្រាណត្រើយ នាងពុំកន្តើយ ព្រងើយដូចមុន ។ បែរជាស្រឡាញ់ស៊ប់ស៊ុន ចំពោះរូបឃុន ត្លុកទេពគន្ធ័ព្វ ។ ដួងចិត្តនៃនាងញ័រញាប់ ស្រពោនស្រពាប់ ដោយកាមរាគា ។ ទើបនាងញញឹមភក្រ្តា ញ៉ឹកញ៉ក់ឆ្លើយថា ហៃបងជំនិត ។ អ្នកបងចេះច្រៀងពេកពិត លួងលោមដួងចិត្តនៃប្អូនពិសី ។ ចេះក្រងកែចងសំដី ចម្រៀងបែបថ្មីប្រកបតម្រូវ ។ ព្រះពុទ្ធព្រះធម៌ជាផ្លូវ ព្រះសង្ឃត្រឹមត្រូវ តម្រូវលាយកាម ។ ទាល់តែប្អូនស្រីដោយតាម ធ្លាក់ចិត្តចុះស្នាម កិលេសតណ្ហា ។ ឱះឱអ្នកបងថ្លៃថ្លា ព្រះពុទ្ធនោះណា មិនដែលជួបភក្រ្ត ។ កាលខ្ញុំទៅលេងរួមរ័ក រាំក្នុងសំណាក់ រោងសុធម្មា ។ ឮគេសរសើររាល់គ្នា ថាព្រះភគវា ប្រសើរបំផុត ។ ជាប្រាជ្ញអង់អាចចំហុត ព្រះកាយបរិសុទ្ធ បញ្ចេញរស្មី ។ ហៃបងប៉ិនក្រងសំដី ដូច្នេះប្អូនស្រី ឥតបីប្រកែក ។ ប្អូនមិនបាច់គិតរារែក ចូរប្រុសល្អឯក ចួបគ្នាថ្ងៃនេះ ។ គន្ធ័ព្វមានភ័ព្វថាអេះ អើហ្នឹងហៅចេះ ស្ដាប់សូរចម្រៀង ។ បំណងដែលបងប៉ងទៀង គិតឥតឃ្លាតឃ្លៀង ត្រង់ហ្នឹងហើយពៅ ។ ថាហើយញញឹមចូលទៅ អែបនែបនិត្យនៅ ក្បែរពៅសូរ្យា ។ ឱនឱបក្រសោបធីតា ព្រឺព្រួចអាត្មា ហាក់ដូចក្រឡាប់ ។ សម្ផស្សប្រុសស្រីចំណាប់ តែប៉ះពាល់ប៉ាប ក្រឡាប់ភ្នែកវិល ។ ភ្នែកភ្លឺទៅជាភ្នែកព្រិល មៀងមើលរមិលមិនច្បាស់ទេណា ។ ចំណង់បើសម្ផស្សថ្លា នៃពួកទេព្ដា យ៉ាងណាទៅអេះ ។ ណ្ហើយចុះខ្ញុំសូមឈប់ស្លេះ បញ្ចប់ត្រឹមនេះ អស់អាថ៌សេចក្ដី ។ ខ្ញុំទើបនឹងរៀនតែងថ្មី សូមពួកកវី កុំបូញបាញមាត់ ។ បើឃើញមានខុសភ្លាំងភ្លាត់ សូមជួយផ្ទៀងផ្ទាត់ តម្រង់ឲ្យទាន ។ មួយទៀតខ្ញុំធ្វើប៉ះពាន ទៅលើពាក្យគ្មាន នៅក្នុងព្រះសូត្រ ។ លើសខ្វះតិចតួចព្រោះច្រូត កាត់លៃសម្រូត សម្រួលឃ្លាកាព្យ ។ សូមកុំឲ្យខ្ញុំមានបាប អាក្រក់ឆ្អេះឆ្អាប ដាបដល់អបាយ ។ ព្រោះខ្ញុំឥតមានក្លែងក្លាយ រៀនតែងបរិយាយ ដោយចិត្តជ្រះថ្លា ។ សន្មតសង្ខេបកាព្យា ប៉ុណ្ណេះឯងណា និដ្ឋិតាចប់ហោង ។
ប្រភព http://www.budinst.gov.kh/?q=node/251
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น