នៅមានព្រះរាជពិធី ១ យ៉ាងមានលក្ខណៈនឹងអាការៈប្រហែលគ្នានឹងពិធីចងកថាដែលពោលមកហើយ ជាករណីយកិច្ចរបស់ព្រះមហាក្សត្រយ៍ ១ យ៉ាងហៅថា "ព្រះរាជពិធីចងសំរោង" ។
ដែលហៅថាសំរោងនោះ ព្រោះគេយកមាសទៅធ្វើឲ្យមានសណ្ឋាន ទ្រង់ទ្រាយដូចផ្លែសំរោង មិនមែនជាអាថ៌កំបាំងជ្រៅជ្រះជាងនេះទៅទៀតទេ ហើយធ្វើឲ្យមានប្រហោងសម្រាប់នឹងដោតខ្សែផង មានចំនួន ៥ គ្រាប់ អាចារ្យចារបញ្ចុះមន្តអាគមដូចកូនសង្កត់ ហើយមានខ្សែមាស ១ ខ្សែសម្រាប់ដោតចង ដូចយ៉ាងកូនសង្កត់ ។
ព្រះរាជពិធីនេះសម្រាប់ធ្វើឲ្យស្រ្តី ១ ចំពូក គឺក្នុងវេលាដែលព្រះអគ្គមហេសី ឬព្រះស្នម្ភ ទ្រង់គភ៌ មានគភ៌បាន ១-២ ខែហើយ ព្រះករុណាជាអំម្ចាស់ជីវិតលើត្បូង ក៏ត្រាស់បង្គាប់ឲ្យចាត់ធ្វើព្រះរាជពិធីនោះឡើង ។ ចៅភ្នាក់ងារក៏រៀបចំតែងតាំងអាសនៈនឹងប្រទីបជ្វាលានៅព្រះទីន័ងឯ ណានីមួយ ហើយពួកព្រាហ្មណ៍រាជគ្រូក៏និមន្តព្រះពុទ្ធរូបសំខាន់ដែលសម្រាប់ ធ្វើពិធី នឹងទេវរូប គឺរូបព្រះឥសូរ ព្រះនារាយណ៍ ព្រះពិឃណេស (ភ័គណេស) មកប្រតិស្ឋានជាប្រធាននៅគ្រែពិធី ។ វេលាយប់និមន្តព្រះសង្ឃមកចំរើនព្រះបរិត្ត អ្នកសាមីខ្លួនក៏ចេញមកអង្គុយស្ដាប់ព្រះបរត្តិក្នុងទីនោះផង ។
ព្រឹកឡើងព្រះករុណា ទ្រង់អង្គាសថ្វាយចង្ហាន់សង្ឃក្នុងទីដែលធ្វើពិធីនោះ លុះព្រះសង្ឃឆាន់ហើយ ព្រាហ្មណ៍រាជគ្រូអញ្ជើញអ្នកសាមីខ្លួន មកអង្គុយលើអាសនៈ ១ ដែលក្រាលដោយសំពត់ស សឹងតាំងនៅចំពោះមុខគ្រែពិធី ព្រះរាជគ្រូបង្វិលពពិល ១៩ ជុំហើយ យកម្សៅក្រអូបដែលគេបំរុងទុកចូលទៅចឹម (គឺដៅ) នៅថ្ងាស នឹងបាទដៃទាំងសងខាងអ្នកសាមីខ្លួននោះ រួចហើយព្រះករុណា ទ្រង់ចឹម ១ សារទៀតតាមកន្លែងដដែលនោះ ។ លំដាប់នោះព្រះរាជគ្រូលើកយកសំរោងមាសដែលដាក់ក្នុងពានមាស ចូលទៅថ្វាយព្រះករុណា ៗ ទ្រង់ទទួលយកទៅបំពាក់នៅកណ៍ ឬចងចង្កេះនៃអ្នកដែលមានគភ៌ ខណៈនោះព្រះសង្ឃក៏សូត្រជយន្តោ ដើម្បីសួស្ដីជ័យមង្គលដល់អ្នកនោះនឹងបុត្រក្នុងឧទរ ។
ដែលហៅថាសំរោងនោះ ព្រោះគេយកមាសទៅធ្វើឲ្យមានសណ្ឋាន ទ្រង់ទ្រាយដូចផ្លែសំរោង មិនមែនជាអាថ៌កំបាំងជ្រៅជ្រះជាងនេះទៅទៀតទេ ហើយធ្វើឲ្យមានប្រហោងសម្រាប់នឹងដោតខ្សែផង មានចំនួន ៥ គ្រាប់ អាចារ្យចារបញ្ចុះមន្តអាគមដូចកូនសង្កត់ ហើយមានខ្សែមាស ១ ខ្សែសម្រាប់ដោតចង ដូចយ៉ាងកូនសង្កត់ ។
ព្រះរាជពិធីនេះសម្រាប់ធ្វើឲ្យស្រ្តី ១ ចំពូក គឺក្នុងវេលាដែលព្រះអគ្គមហេសី ឬព្រះស្នម្ភ ទ្រង់គភ៌ មានគភ៌បាន ១-២ ខែហើយ ព្រះករុណាជាអំម្ចាស់ជីវិតលើត្បូង ក៏ត្រាស់បង្គាប់ឲ្យចាត់ធ្វើព្រះរាជពិធីនោះឡើង ។ ចៅភ្នាក់ងារក៏រៀបចំតែងតាំងអាសនៈនឹងប្រទីបជ្វាលានៅព្រះទីន័ងឯ ណានីមួយ ហើយពួកព្រាហ្មណ៍រាជគ្រូក៏និមន្តព្រះពុទ្ធរូបសំខាន់ដែលសម្រាប់ ធ្វើពិធី នឹងទេវរូប គឺរូបព្រះឥសូរ ព្រះនារាយណ៍ ព្រះពិឃណេស (ភ័គណេស) មកប្រតិស្ឋានជាប្រធាននៅគ្រែពិធី ។ វេលាយប់និមន្តព្រះសង្ឃមកចំរើនព្រះបរិត្ត អ្នកសាមីខ្លួនក៏ចេញមកអង្គុយស្ដាប់ព្រះបរត្តិក្នុងទីនោះផង ។
ព្រឹកឡើងព្រះករុណា ទ្រង់អង្គាសថ្វាយចង្ហាន់សង្ឃក្នុងទីដែលធ្វើពិធីនោះ លុះព្រះសង្ឃឆាន់ហើយ ព្រាហ្មណ៍រាជគ្រូអញ្ជើញអ្នកសាមីខ្លួន មកអង្គុយលើអាសនៈ ១ ដែលក្រាលដោយសំពត់ស សឹងតាំងនៅចំពោះមុខគ្រែពិធី ព្រះរាជគ្រូបង្វិលពពិល ១៩ ជុំហើយ យកម្សៅក្រអូបដែលគេបំរុងទុកចូលទៅចឹម (គឺដៅ) នៅថ្ងាស នឹងបាទដៃទាំងសងខាងអ្នកសាមីខ្លួននោះ រួចហើយព្រះករុណា ទ្រង់ចឹម ១ សារទៀតតាមកន្លែងដដែលនោះ ។ លំដាប់នោះព្រះរាជគ្រូលើកយកសំរោងមាសដែលដាក់ក្នុងពានមាស ចូលទៅថ្វាយព្រះករុណា ៗ ទ្រង់ទទួលយកទៅបំពាក់នៅកណ៍ ឬចងចង្កេះនៃអ្នកដែលមានគភ៌ ខណៈនោះព្រះសង្ឃក៏សូត្រជយន្តោ ដើម្បីសួស្ដីជ័យមង្គលដល់អ្នកនោះនឹងបុត្រក្នុងឧទរ ។
ប៉ុណ្ណេះឈ្មោះថាស្រេចព្រះរាជពិធីចងសំរោងមាស ។
ព្រះរាជពិធីនេះ ពោលដោយប្រយោជន៍នឹងសេចក្ដីបំណងក៏ដើម្បីសេចក្ដីសុខសម្រាន ប្រាសចាកឧបទ្រពអន្តរាយ ដល់មាតានឹងបុត្រក្នុងឧទរ តែព្រះរាជពិធីនេះមិនសូវប្រើ ឬមិនប្រើមន្តអាគមដូចពិធីចងកថារបស់រាស្រ្ត ហើយមានទាំងពិធីសង្ឃលាយផង ដោយហេតុព្រះប្រីជាញាណទ្រង់ឈ្វេងយល់ដល់ប្រយោជន៍មែន ៗ ផង មិនមែនត្រឹមតែឲមអាមប៉ុណ្ណោះ ។
ប្រភព http://www.budinst.gov.kh/?q=node/179
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น